'सफल कप्तानको सर्वाधिक क्याप'

ढाका । बंगलादेश ढाका, साफ च्याम्पियनसिप २०१८ । स्थान बंगबन्धु रंगशाला, बिहिबार बेलुका । खेल - भुटानविरुद्ध नेपाल ।

सम्भवत, नेपाली फुटबलको लागि यो ऐतिहासिक दिन हुनेछ । कीर्तिमान बन्नेछ । अर्को इतिहास नबनेसम्म इतिहासमा दर्ज भईरहनेछ ।

राष्ट्रिय फुटबल टोलीका कप्तान विराज महर्जनले यस इतिहास बनाउने छन् । अर्थात्, विराज नेपाली राष्ट्रिय टोलीका लागि सर्वाधिक बढी खेल खेल्ने खेलाडी बन्नेछ ।

साफ च्याम्पियनसिप अन्तर्गत मंगलबार पाकिस्तानविरुद्ध खेल्दै विराजले पुर्व कप्तान राजुकाजी शाक्यसंगको ६८ ‍औ क्यापको कीर्तिमान बराबर गरेका थिए । र, बिहिबार भुटानविरुद्ध मैदान उत्रन पाए विराजले नयाँ कोशेढुंगा पुरा गर्नेछन् । राष्ट्रिय टोलीका लागि ६९ औं क्याप  खेल्ने छन् । 

सन् २००८ मा पाकिस्तानविरुद्धको मैत्रीपूर्ण खेलबाट राष्ट्रिय टोलीमा डेब्यु गरेका कप्तान विराज त्यसयता निरन्तर राष्ट्रिय टोलीमा रहेका छन् । पोखरामा भएको उक्त मैत्रीपूर्णमा खेलको ८९ औं मिनेटमा अन्जन केसीको स्थानमा मैदान प्रवेश गर्दै विराजले डेब्यु गरेका थिए । 

सन् २०१५ बाट नेपाली टोलीका कप्तानी सम्हाल्दै आएका विराज अहिले खेल जीवनको अन्त्यतिर पनि छन् । फुटबल परिवारमा हुर्किएका विराज त्रिपुरेश्वर वरिपरी फुटबल खेलेर हुर्किएका थिए ।  विराजका दाजु विक्रम महर्जन र काका रत्नजीत महर्जन पनि राम्रै खेलाडी रहेका थिए ।  दुवैले उमेर समूहबाट नेपालको प्रतिनिधित्व गरिसकेका छन्  । 

एन्फा एकेडमीका दोस्रो ब्याचका खेलाडी विराज नेपालको लागि सफल कप्तान समेत रहेका छन् । विराजको नेतृत्वमा नेपालले बंगबन्धु कप, सोलिडारिटी कप र साग गेम्समा नेपाललाई स्वर्ण दिलाएका थिए ।

घरेलु लिग मनाङ मर्स्याङ्दीबाट खेल्दै आएका कप्तान विराज डिफेन्सको सबै चार पोजिसनमा फिट हुने खेलाडी हुन् ।  ओभरल्यापमा गएर फरवार्डको लागि बल क्रस गर्न माहिर विराजले थ्रीस्टारबाट पनि लामो समय क्लब फुटबल खेलेका छन् ।

नेपाली टोलीका लागि सर्वाधिक क्याप खेल्न लागेका २९ वर्षीय कप्तान विराजले सन्यासबारे भने सोचेका छैनन् । खेलाडीको उच्च प्रदर्शनमा अनुशासन र समर्पण महत्वपूर्ण रहने बताउने विराजले सर्वाधिक क्यापअघि संचारकर्मीसंग कुराकानी गरेका छन् ।

विराजले संचारकर्मीसंग गरेको कुराकानीको सम्पादित अंश :

आफ्नो देशको लागि खेल्न पाउनु, फुटबल जगतको लागि खेल्न पाउनु नै ठुलो कुरा लाग्छ, गर्वको कुरा लाग्छ ।

यो उपलब्धि म व्यक्तिगत रुपमा ठुलो उपलब्धि मान्छु किनकि जो कोहिले चाहेर पनि यो उपलब्धि हासिल गर्न सक्दैन् । धेरैले क्षमता भएपनि पाउदैन । 

सानै देखीको मेहेनत, प्रशिक्षक, समर्थकहरुको मायाले यहाँसम्म पुगे । मेरोलागि गर्वको कुरा हो ।

मैले पहिलेबाटै भन्दै आएको छु । मेरो सफलता भनेको परिवार हो ।  मेरो आमा, बाबा, काका दाई, सम्पूर्ण परिवारको सहयोगको कारण हो ।

म जुनै ठाउमा भएपनि दाईलाई, बाबालाई बिर्सन्न, म सानो हुँदा दाईको पछिपछि जाने, दाईको खेल हेर्न जाने गर्थे त्यहिँबाट फुटबल मेरो प्यासन भयो ।  त्यहिँ कारणले म यो ठाउमा छु । 

फुटबलमा मात्र हैन, जुनै पनि क्षेत्रमा अनुशासन चाहिन्छ ।  जब आफु भन्दा ठुलोलाई आदर गर्दैन र सानोलाई माया गर्दैन भने त्यो खेलाडीमा समस्या हुन्छ ।  जीवनमा उ अगाढी बढ्न सक्दैन जस्तो लाग्छ । 

मैले पनि सानो हुँदा धेरै सिनियर दाईहरु र प्रशिक्षकहरुसंग खेल्न पाए । अहिलेका भाईहरु धेरै क्षमतावान खेलाडी हुनुहुन्छ ।  उहाहरुले अनुशासन पुरा गर्नु भएन भने सोचेको जस्तो माथी जान सक्नु हुन्न ।  अनुशासन र समर्पण महत्वपूर्ण हुन्छ ।  आफ्नो विगत र इतिहास बिर्सन्न हुन्न । 

मैले लामो समयबाट खेल्दै आएको छु ।  सधै खेलिरहन स्वास्थ्यले पनि साथ दिनु पर्छ ।  मैले खेलिरहदा वा सिनियर खेलाडीको स्थानमा कसैले नेतृत्व गर्न सक्छ भने हामीले छाड्नु पर्छ भन्ने सोचेको छु ।  आफ्नो शरीरले भ्याएसम्म खेल्नेछु । 

मेरो करियरमा नेपाली फुटबल तलमाथि भईरह्यो । कति जित्यौ कति हार्यौ ।  अहिले आएर नेपाली फुटबल केहि  खस्किएको छ ।  एकनासे प्रदर्शन छैन । 

मेरो करियरमा धेरै नेपाली फुटबलमा धेरै परिवर्तन आएको छ ।  पहिले कम गोल खाने तरिकाले खेल्थ्यौ भने अहिले जित्ने तरिकाले खेल्छौ । टिम प्लान अनुसार खेल्छौ । हामीले हाम्रो फुटबल एकनास तरिकाले लैजान सके हामी धेरै माथि जान सक्छौं ।'